Mezoterapia igłowa

Mezoterapia igłowa stanowi jeden z najpopularniejszych zabiegów medycyny estetycznej. Stanowi technikę śródskórnego wstrzykiwania substancji aktywnych znaną w medycynie od ponad 50 lat. Po raz pierwszy zabieg ten został wykonany w 1952 roku przez francuskiego lekarza Michaela Pistora. Polega na wprowadzeniu do skóry właściwej kwasu hialuronowego, a także substancji odżywczych, takich jak witaminy, aminokwasy, mikroelementy czy peptydy biomimetyczne. Odbywa się to za pomocą iniekcji (przy użyciu strzykawki i igły). Dzięki temu składniki aktywne stosowanych preparatów podawane są od razu bezpośrednio do miejsc, które tego potrzebują.

Mezoterapię igłową, jako metodę podawania substancji leczniczych, stosuje się w biorewitalizacji skóry, likwidacji lokalnego namiaru tkanki tłuszczowej, cellulitu, rozstępów, przebarwień oraz w stymulacji wzrostu włosów. Powoduje skuteczne i głębokie nawilżenie skóry, wspomaga mikrokrążenie, a także stymuluje komórki do produkcji nowych włókien kolagenowych poprawiając dzięki temu elastyczność, napięcie, gęstość skóry. Wpływa na poprawę strukturalną oraz funkcjonalną skóry doprowadzając do pogrubienia naskórka redukując zmarszczki oraz zasinienia pod oczami.

Mechanizm działania
Zabieg mezoterapii igłowej wykorzystuje dwa różne mechanizmy działania. Pierwszym z nich jest działanie substancji wstrzykiwanych w skórę. Drugim – efekt ogniskowego gojenia się skóry i jej samoregeneracji po licznych nakłuciach, do których dochodzi w trakcie zabiegu. Technika niewielkich mikronakłuć wykorzystuje powstały uraz jako naturalną odpowiedź skóry do stymulacji komórek naskórka i skóry właściwej. W konsekwencji poprawia się mikrokrążenie w tkance podskórnej oraz zwiększa metabolizm komórek tłuszczowych (lipoliza).
Przebieg zabiegu
Zabieg mezoterapii polega na gęstym (co ok. 1 cm) śródskórnym podawaniu małych dawek substancji odżywczych za pomocą mikrona kłuć na głębokość około 0,5-4 mm w wybrane okolice twarzy lub inne części ciała poddawane rewitalizacji. Dochodzi do powstania licznych małych grudek, w których zdeponowany jest preparat. Grudki te, podobnie jak ślady po wkłuciach, znikają po kilkudziesięciu godzinach, a składniki aktywne preparatu ulegają całkowitemu wchłonięciu. Nawilżają przy tym i odżywiają skórę działając profilaktycznie i stymulując ją do regeneracji i rewitalizacji. Bezpośrednio po zabiegu dochodzi do zaczerwienienia skóry lub lekkiego obrzęku utrzymującego się do kilku godzin po zabiegu. Istnieje możliwość wystąpienia wybroczyn lub siniaków w miejscu wkłuć utrzymujące się do kilku dni. Zabieg wykonywany jest w serii 4-6 zabiegów co 2-4 tygodnie, a w fazie podtrzymującej – raz na kilka miesięcy. Dzięki zabiegom podtrzymującym, efekty kuracji utrzymują się znacznie dłużej.
Wskazania
• profilaktyka przeciwstarzeniowa – zapobieganie trwałym uszkodzeniom skóry; • oznaki starzenia się skóry twarzy (także okolicy oczu), szyi i dekoltu. – pobudzenie metabolizmu komórek skóry, zwiększenie syntezy kolagenu i elastyny, spłycenie zmarszczek, poprawa elastyczności i jędrności skóry; • skóra szara, zmęczona, odwodniona, zniszczona działaniem słońca – poprawa nawilżenia i rewitalizacja skóry; • zwiotczenia skóry grzbietów rąk i pozostałych partii ciała – poprawa elastyczności i napięcia skóry; • rozstępy – to jedna z najskuteczniejszych metod likwidacji rozstępów, także tych w fazie zanikowej (białe rozstępy) – wprowadzanie substancji odbudowujących uszkodzenia skóry bezpośrednio w ubytek; • cellulit – poprawa mikrokrążenia oraz przyspieszenie procesów lipolizy (eliminacja komórek tłuszczowych); • blizny potrądzikowe i pourazowe – odbudowa włókien kolagenowych; • wzmocnianie osłabionych cebulek włosowych i zahamowanie nadmiernego wypadania włosów – łysienie androgenowe, plackowate, sezonowe wypadanie włosów;
Przeciwskazania
Przeciwskazania do mezoterapii igłowej • ciąża i okres karmienia piersią; • alergia na składniki preparatu; • choroby autoimmunologiczne; • choroby nowotworowe; • choroby metaboliczne; • miejscowe stany zapalne skóry; • opryszczka i inne wirusowe, grzybicze, bakteryjne infekcje skóry; • cukrzyca nieunormowana; • przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych (m.in. kwasu acetylosalicylowego, heparyny, acenokumarolu); • skłonność do blizn i zwłóknień